Την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013 εκδικάστηκε από το Β’ τμήμα του ΣτΕ η πιλοτική δίκη κατά της εισφοράς του ν. 4093 στα φωτοβολταϊκά. Κατά την 3ωρη εκδίκαση των προσφυγών αλλά και των υπέρ αυτών παρεμβάσεων αναλύθηκε πλήρως όλο το φάσμα των νομικών ελαττωμάτων της εκ των υστέρων παρέμβασης του Κράτους στις συμβάσεις ακόμη και εν λειτουργία Φ/Β έργων και μάλιστα χωρίς καμία προηγούμενη συναίνεση των παραγωγών. Το μέγεθος της εισφοράς (25 – 42%) επί του τζίρου των εγκαταστάσεων, κατά τους προσφεύγοντες και παρεμβαίνοντες, συνιστά αθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Πολιτείας και μάλιστα με αναδρομικό χαρακτήρα. Μνεία έγινε και στο ότι δεν εκπίπτει ολόκληρη η εισφορά εντός της οικονομικής χρήσης που αφορά αποδεκατίζοντας έτσι περαιτέρω τα οικονομικά των θιγόμενων παραγωγών.
Κοινός επίσης τόπος των αγορεύσεων των συνηγόρων των παραγωγών ήταν η οριζοντιότητα του μέτρου της εισφοράς, η οποία βλάπτει ασύμμετρα μεγάλη μερίδα τους με δραματικές μάλιστα συνέπειες για την επιβίωση τους. Όπως χαρακτηριστικά αναδείχθηκε από το σύνολο των συνηγόρων, δεν υπήρξε για τα επιβληθέντα οριζόντια ποσοστά επί του τζίρου των παραγωγών καμία αναλογιστική μελέτη που να τα τεκμηριώνει και να τα συναρτά με την φοροδοτική τους ικανότητα, στην βάση της αναλογικότητας που επιτάσσει το Σύνταγμα και ως προς τα ειδικότερα χαρακτηριστικά των θιγόμενων επενδύσεων. Ως τέτοια χαρακτηριστικά νοούνται και αναφέρθηκαν, το μέγεθος της εγκατάστασης, το κόστος υλοποίησης, η απολαμβανόμενη ταρίφα και το αν υπήρξε επιδότηση αναπτυξιακού.
Τέλος η ισοπεδωτική παρέμβαση της Πολιτείας επί του τζίρου στις συμβάσεις των Φ/Β παραγωγών δύναται να νοθεύει τον ανταγωνισμό και μάλιστα σε επίπεδο επιβίωσης πολλών εξ’ αυτών τόσο μεταξύ τους όσοι και ως προς τις λοιπές τεχνολογίες ΑΠΕ ή συμβατικές. Υπό την έννοια αυτή δύναται να αναδειχθεί και ως παράνομη Κρατική ενίσχυση υπέρ τρίτων και σε βάρος των ασύμμετρα θιγόμενων Φ/Β παραγωγών. Στο σημείο αυτό μνεία έγινε και για τις χρόνιες στρεβλώσεις της αγοράς στην Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ) λόγω των μεταβατικών μηχανισμών υπέρ των ορυκτών καυσίμων όπως ο Μηχανισμός Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΑΜΚ), που συσσώρευσαν για χρόνια μεγάλο μέρος του υφιστάμενου χρέους στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ.
